Familie Van de Haar
&w=710&h=710)
Het voortraject verliep relatief rustig, hoewel het even spannend was of de punctie wel kon doorgaan vanwege overstimulatie. Destijds waren de criteria voor het wel of niet doorgaan van de punctie minder strikt maar vanwege mijn kalmte en stabiliteit durfde de artsen het risico te nemen. De punctie leverde maar liefst 34 eicellen op. Drie dagen na de punctie werden er twee embryo’s teruggeplaatst, wat destijds gebruikelijk was. Achteraf gezien vond ik het behoorlijk zwaar. Ik lag twee weken verdoofd op bed vanwege de overstimulatie. Ik was zelfs een paar dagen overtijd maar het besef dat ik zwanger was, drong niet meteen tot me door. Misschien durfde ik ook gewoon niet te geloven dat het echt gebeurde.
We deden ter plekke een test en bekeken ook mijn bloedwaardes. Hoera, ik was dus toch zwanger!
Drie weken na de terugplaatsing ging ik voor controle naar de afdeling. De artsen vroegen of ik al een zwangerschapstest had gedaan maar dat was nog niet bij me opgekomen. Dat hadden ze nog nooit eerder meegemaakt. We deden ter plekke een test en bekeken ook mijn bloedwaardes. Hoera, ik was dus toch zwanger! Even was ik in verwachting van een tweeling, maar helaas bleef er na 12 weken maar één embryo in leven.
Na 40 weken werd mijn tweede kind uiteindelijk met een vlotte bevalling geboren. Op dat moment wist ik één ding zeker: die pakken ze nooit meer van me af. En dit mooie exemplaar loopt nu zelf op de IVF-afdeling om andere mensen met dezelfde kinderwens gelukkig te maken. Wat ben ik trots!
Werken als IVF-analist en zelf door middel van IVF ter wereld zijn gekomen, dat is toch wel heel bijzonder!
Mijn naam is Nynke en werk als analist op het IVF- laboratorium. Het afgelopen jaar heb ik met veel voldoening gewerkt in het LUMC als IVF-analist. Ik ben dankbaar dat ik dit mooie beroep mag uitoefenen.
Van jongs af aan heb ik altijd al willen werken als IVF-analist. Het is moeilijk uit te leggen wat me hier zo direct naartoe trok. Het is nu eenmaal niet de meest voor de hand liggende carrièrekeuze. Toen ik 14 jaar oud was, wilde ik al een kijkje nemen tijdens een open dag in het ziekenhuis. Ze vertelden die dag ook over IVF en ICSI. Het beroep dat daarbij hoorde, was het beroep dat ik later wilde uitoefenen. Waarom? Microscopie en celbiologie hebben me altijd al geïntrigeerd. Misschien heeft mijn eigen geboorte ook onbewust invloed gehad op mijn interesses. Ik ben zelf geboren dankzij IVF en dat heeft zeker een rol gespeeld in mijn fascinatie. Thuis hebben we er altijd openlijk over gesproken en ik weet niet beter. Mijn ouders hebben er nooit iets groots van gemaakt. We weten eigenlijk niet eens wanneer of hoe ze me hier ooit over hebben verteld. Daar ben ik blij om. Hoe ik ter wereld ben gekomen, maakt deel uit van wie ik ben. We zijn allemaal dankbaar dat het mogelijk was. In mijn ogen is het geen geheim of iets bijzonders omdat mijn ouders altijd open en eerlijk zijn geweest. Ik kan ze er alleen maar voor bedanken.
Dat ik nu anderen kan helpen hun droom van ouderschap te verwezenlijken, is echt bijzonder! Ik geniet enorm van mijn werk en ik vind het ontzettend fijn dat ik iets kan betekenen voor andere mensen. Voor mij is de cirkel nu rond. Ik mag bijdragen aan het schenken van hetzelfde geluk aan anderen als wat mijn ouders jaren geleden hebben ervaren.