Kees Bartlema & Margriet Groot-Warmerdam
&width=400&height=400)
“Je leert in Suriname niet alleen medische kennis, maar vooral ook hoe je je openstelt voor andere culturen en achtergronden. Dat maakt je een betere dokter én mens.”
Hoe ervaar jij diversiteit en inclusie op jouw werkplek?
Geneeskunde is per definitie divers, vertelt Kees. “Elke patiënt is anders, met een eigen achtergrond en verwachtingen. In Nederland zien we patiënten met alle mogelijke culturele achtergronden, en dat vraagt dat je je telkens opnieuw afstemt. Wat co-schappen in Suriname bijzonder maken, is dat je nog nadrukkelijker uit je Nederlandse kaders moet stappen. Je komt daar in een zorgsysteem met andere gebruiken, een andere ethiek en soms beperkte middelen. Studenten leren daardoor buiten de gebaande paden te denken. Bijvoorbeeld: als er geen verband is, wordt er creatief een alternatief gezocht. Dat vormt je als arts.”
Margriet: “Diversiteit zie je niet alleen bij patiënten, maar ook bij de studenten die wij selecteren. Wij maken daarbij geen onderscheid op geslacht, afkomst of achtergrond. We kijken puur naar kwaliteit en geschiktheid. Wat we zien, is dat er vanzelf een heel divers palet aan studenten naar Suriname gaat. Kwaliteit ís inclusief.”
Hoe ziet voor jou de ideale inclusieve werkplek er uit?
Kees: “Dat is een plek waar studenten en artsen met verschillende achtergronden samenwerken en van elkaar leren. In Suriname is dat concreet: je moet je echt inspannen om onderdeel te worden van het team. Je stelt je netjes voor, gebruikt titels en doet moeite om namen te onthouden. Een co-schap daar lukt alleen als je bereid bent je eigen manier van werken los te laten en je te verdiepen in de cultuur en geschiedenis. Je bent daar te gast, dat moet je nooit vergeten.” Margriet: “Voor mij betekent een inclusieve werkplek dat studenten weten dat ze zichzelf mogen zijn, maar tegelijk openstaan voor de ander. Of dat nu een patiënt, een collega of een nieuwe cultuur is. Uiteindelijk gaat het om wederzijds respect en interesse.”
Welke elementen van onze werkcultuur maken jou momenteel blij of trots?
Kees: “Dat wij studenten deze kans kunnen geven. Elk jaar organiseren we rond 1 juli, tijdens Keti Koti, een Suriname-dag. Dan komen oud-coassistenten terug, is er een liveverbinding met Paramaribo, en delen we ervaringen. Het is prachtig om te zien hoe studenten hierdoor breder gevormd worden – als arts én als mens.”
Studenten vertellen achteraf dat dit co-schap hen niet alleen medisch, maar ook persoonlijk verrijkt heeft. “Dat maakt mij trots,” zegt Margriet. “Ze leren omgaan met onzekerheid, ontdekken hoe ze creatief kunnen zijn met beperkte middelen en beseffen dat de wereld groter is dan de Nederlandse ziekenhuismuren. Dat vind ik waardevol.”