Anna van Gessel & Suzan Brukx
&width=400&height=400)
“We geven elkaar de ruimte om te zijn wie we zijn. Door open te staan, elkaar te durven zien in het anders zijn en niet je mening proberen op te leggen. We laten elkaar daarin in onze waarde.”
Hoe ervaren jullie diversiteit en inclusie op je werkplek?
Suzan: “Wij bieden levensbeschouwelijke en morele counseling en zijn er voor alle patiënten en hun naasten. In de drukte van diagnose, behandeling en ziekzijn bieden wij ruimte om stil te staan bij wat iemand overkomt en wat dit voor hem of haar betekent. Dat kan heel divers zijn. Voor de ene patiënt gaat het over zorgen om een slechte diagnose, voor de andere patiënt over een moreel dilemma, voor iemand anders gaat het om het missen van thuis.” Het zijn niet alleen verdrietige verhalen, benadrukt Suzan. “Het kan juist ook gaan over het vieren van het leven, bijvoorbeeld na een transplantatie.”
Geestelijke verzorging sluit aan bij de patiënt, is er voor iedereen en niet gebonden aan bijvoorbeeld een kerkelijke stroming. “Want iedereen heeft een bepaalde levensbeschouwing,” vertelt Anna. “Het is belangrijk om te weten hoe je in het leven staat en wat je eigen waarden zijn. Wat is voor jou een goed leven? Wie ben ik en wie is de ander? We sluiten oordeelvrij aan bij wat de ander te ontdekken heeft. Samen bespreken we levensvragen en zoeken we naar zingeving.”
Daarnaast verzorgen de geestelijk verzorgers klinische lessen aan zorgverleners. “In de lessen gaat het voor een groot deel over bewustwording van de eigen normen en waarden. Daarnaast benadrukken we dat cultuur en religie niet absoluut zijn. Iemand uit een bepaalde cultuur hoeft niet per se een bepaald geloof aan te hangen en vice versa. Door het leren kennen van verschillende culturen en variaties daarbinnen, kun je beter aansluiten bij je patiënt of de naasten.”
Hoe ziet voor jou de ideale inclusieve werkplek er uit?
Het team geestelijk verzorging is zelf divers, vertelt Suzan: “We zijn met zes, gevarieerd in leeftijd en levensbeschouwelijke achtergrond, zonder dat ik dat ook weer in een hokje wil plaatsen. De manier waarop wij patiënten tegemoet treden, geldt ook voor onszelf onderling. We geven elkaar ruimte door open te staan, elkaar te zien in het verschillend zijn.”
Welke elementen van onze werkcultuur maken jou momenteel blij of trots?
Anna: “Ik vind het heel belangrijk dat het LUMC Diversiteit & Inclusie als groot thema erkent. Ook als je kijkt op wereldschaal: we kiezen positie en daarmee profileren we ons.” “Daarnaast is het feit dat er de nadruk op gelegd moet worden ook een teken dat we er nog niet zijn,” vindt Suzan. “We denken soms nog best wel in hokjes. Kijk bijvoorbeeld naar sociale achtergronden, verschillende milieus; daar wordt dan iets van gevonden of een conclusie aan verbonden.” Anna: “Als zorgverleners zouden we allemaal in de basis een open luisterhouding moeten hebben en open vragen durven stellen. Vanuit de kernwaarden van het LUMC zijn een persoonlijke, verbindende, nieuwsgierige en gelijkwaardige benadering tenslotte het uitgangspunt.”
We boeken vooruitgang op verschillende niveaus, constateert Anna: “Als je kijkt naar het grotere geheel, dan zet het LUMC mooie stappen vooruit. Op beleidsniveau hebben we het op papier netjes omschreven. In de dagelijkse praktijk valt er nog winst te behalen. Daar dragen wij als geestelijk verzorgers graag aan bij.”