Suzan van den Berg
&width=400&height=400)
“Ik sta open om het gesprek aan te gaan en ik omarm iedereen. Juist doordat we verschillend zijn, kunnen we van elkaar leren en groeien.”
Sinds 2025 zet Suzan zich in binnen de Diversity Board van het LUMC. Haar motivatie hiervoor ontstond na het volgen van een Diversiteit en Inclusiviteit- training, waarbij persoonlijke ervaringen gedeeld werden: “Tijdens deze opleiding heb ik ervaren wat exclusiviteit kan betekenen. Vaak werd er uitgegaan van een ‘one size fits all’-aanpak, maar dat voelde niet passend. In de verhalen van anderen herkende ik veel, dat gaf erkenning en raakte mij. Toen Diversity Officer Anne Verrips mij vroeg om aan te sluiten bij de Diversity Board, was dat voor mij een logische stap.”
Binnen de Diversity Board probeert Suzan vooral de stem van verpleegkundig specialisten en waar mogelijk van verzorgenden en verpleegkundigen van ieder opleidingsniveau te laten horen, zowel mbo- als hbo-opgeleid. Tijdens overlegmomenten geeft ze updates en moedigt ze collega’s aan hun eigen ervaringen te delen. “De reacties zijn vaak heel positief, en dat geeft energie. Diversiteit heeft zoveel verschillende invalshoeken: taal, cultuur, leeftijd, opleiding, maar ook neurodiversiteit. Dat maakt het werk rijker.”
Hoe ervaar je diversiteit en inclusie op je werkplek?
Voor Suzan is het belangrijk dat iedereen zich welkom voelt en ergens onderdeel van mag zijn. “Ik vind het vervelend als iemand het gevoel krijgt dat diegene er niet bij hoort. Het gaat erom dat we elkaar de ruimte geven om onszelf te zijn, zonder wij/zij-denken. Juist samen kun je dingen anders gaan zien.”
In haar dagelijks werk merkt ze dat inclusie vaak vraagt om flexibiliteit en aanpassingsvermogen. “Wij werken met een vrij homogene patiëntengroep, maar ik word juist blij als ik iemand ontmoet met een migratieachtergrond of neurodiversiteit. Dat vraagt om meedenken en het loslaten van automatische aannames. Soms betekent het dat we een vrouwenteam samenstellen voor een onderzoek als een patiënt zich daar prettiger bij voelt. Het belangrijkste is dat patiënten en collega’s zich gezien en welkom voelen.”
Een persoonlijk gebaar waarmee Suzan haar inclusieve houding uitdraagt, is haar e-mailhandtekening. “Ik heb daar bewust mijn voornaamwoorden en een regenboog aan toegevoegd. Op die manier wil ik wil ik collega’s uitnodigen dit ook te doen, zodat anderen zich welkom voelen en zien dat er ruimte is voor diversiteit.”
Hoe ziet voor jou de ideale inclusieve werkplek eruit?
Suzan benadrukt dat vooroordelen menselijk zijn, maar dat het belangrijk is hoe je ermee omgaat. “Iedereen heeft vooroordelen. Het gaat erom dat je je daar bewust van bent en er niet naar handelt. We moeten onszelf uitdagen om nieuwsgierig te blijven naar elkaar en verschillen te omarmen. Dat vraagt soms geduld en tolerantie.”
Daarbij roept ze collega’s op om actief op te komen voor elkaar. Als je merkt dat iemand buitengesloten wordt, spreek je uit. We zijn samen ambassadeurs van inclusie en gelijkwaardigheid. Alleen dan kunnen we echt een cultuur creëren waarin iedereen zich veilig voelt.