Familie Dreef

Al een aantal dagen lag onze zoon (2 jaar) in het Willem-Alexander Kinderziekenhuis. De core business van dit ziekenhuis (zoals ik dat even als leek inschat) is het leveren van goede zorg. Mijn (wederom leken) inschatting is dat prima. Zo is er veel aandacht van artsen. En is er verpleging die op het kind letten.

Maar in die strategie van het LUMC staat dus ook ‘grensverleggend’. Wat betekent dat voor onze kleine man, als patiënt in deze grote-mensen-beter-maak-fabriek. Want hoe voorkom je als ‘bedrijf’ dan dat z’n ventje niet fysiek gezond maar alsnog mentaal gesloopt weer naar huis mag?

In het LUMC heb ik, naast de werkzaamheden tbv de ‘inhoudelijke zorg’ een aantal zaken gezien die maken dat zij net wat meer doen maar gigantisch meer impact maken:

  • Verpleging die hem ziet als kind en niet als patiënt;
  • Een afdeling met 2 speeltuinen, afstand bestuurbare auto’s (die vond papa vooral heel mooi), bolderkar etc. Voldoende afleiding dus;
  • Samenwerking tussen verschillende afdelingen;
  • Medewerkers die professioneel genoeg zijn en de vrijheid voelen om zelf keuzes te maken die buiten hun primaire takenpakket vallen.

En nog meer maar dit even als de belangrijkste.

Namens mijn kleine man: dank aan iedereen in het LUMC die net wat meer doet!

Familie Dreef

Want hoe hebben we die foto met die trauma helikopter op het dak van het ziekenhuis kunnen maken? Want op het moment dat die aankwam zaten wij (mijn zoon en ik) aan de andere kant van de afdeling, ver weg bij onze eigen verpleegkundige in de speeltuin. En kleine kinderen op het dak, dat mag toch niet?

Dus om dit mogelijk te maken moet binnen z’n grote organisatie als het LUMC heel wat op orde zijn. Geen idee wat ze daar precies voor hebben moeten doen maar ik denk dan aan:

  • Een beveiliging die net wat verder durft te kijken dan zijn primaire taak en de kinderafdeling belt toen de heli aankwam;
  • Verpleegkundigen die betrokken zijn bij de patiënten en weten dat mijn kleine man gek is op alles wat rijdt en vliegt, en vervolgens op zoek gaat naar mijn zoon om hem deze kans te geven;
  • Brandweermannen die op het dak de veiligheid van de kinderen borgen;
  • Medewerkers die de vrijheid (veiligheid) voelen om deze keuzes te maken.
  • Etc.

Maar wat ik wil zeggen is dat deze organisatie net iets meer doet dan alleen “pleisters plakken”. En juist daardoor heeft mijn kleine man, ondanks een nare ervaring toch een hele mooie ervaring. Want welk kind staat 13 verdiepingen hoog op het dak een vertrekkende heli uit te zwaaien…

Namens mijn kleine man: dank aan iedereen in het LUMC die net wat meer doet!